ارز دیجیتال چیست؟

ارز دیجیتال نوعی پول نقد دیجیتالی است که افراد را قادر می‌سازد که در یک چارچوب دیجیتالی مبادلات خود را انجام دهند. سیستم ارزهای دیجیتال با پی پال و برنامه‌ی بانکی که شما در موبایل خود دارید تفاوت دارد. ارزهای دیجیتال از فناوری بلاک‌چین برای مبادلات خود استفاده می‌کنند. بلاک‌چین یک فناوری غیرمتمرکز است، یعنی به هیچ نهاد یا دولتی وابسته نیست. استفاده از انواع ارز دیجیتال برای تراکنش‌های مالی مختلف از نقاط گوناگون دنیا مقدور است.

چه چیزی باعث می‌شود ارزهای دیجیتال بی همتا باشند؟

ارزهای دیجیتال به چند دلیل منحصر به فرد هستند. این ارزها، به عنوان یک سیستم نقدی الکترونیک عمل می‌کنند که متعلق به هیچ نهاد یا دولتی نیست. از ویژگی‌های خوب ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز بودن آنهاست. دیگر یک بانک مرکزی یا زیرمجموعه از کاربرانی که بتوانند قوانین این ارزها را تغییر دهند، وجود ندارد. کاربران شبکه (نودها) نرم‌افزاری را اجرا می‌کنند که آن‌ها را به کاربران دیگر متصل می‌کند تا بتوانند اطلاعات را بین خودشان به اشتراک بگذارند.

همانطور که در شکل بالا می‌بینید، سمت چپ همان سیستم متمرکز بانکی است و کاربران باید با سرور مرکزی ارتباط برقرار کنند اما در تصویر سمت راست، هیچ سلسله مراتبی وجود ندارد، کاربران به هم متصل هستند و اطلاعات را بین خود مبادله می‌کنند. غیرمتمرکز بودن شبکه‌های ارزهای دیجیتال، آن‌ها را در مقابل دستبردها و کلاهبرداری‌ها بسیار مقاوم می‌کند. در عوض، برای دسترسی به یک شبکه متمرکز کافی است سرور اصلی را مختل کنید. در ارزهای دیجیتالی، کاربران یک کپی از بانک اطلاعاتی را نگهداری می‌کنند و هر کاربر به عنوان یک سرور عمل می‌کند. کاربران می‌توانند آفلاین شوند اما همتایان آن‌ها هنوز قادر به دریافت اطلاعات از کاربران دیگر خواهند بود.  بنابراین، ارزهای دیجیتال در 24 ساعت شبانه روز و در 365 روز سال کاربردی هستند و امکان انتقال ارز در هر کجا جهان و بدون دخالت واسطه‌ها امکان پذیر است و هرکسی با ارتباط اینترنتی می‌تواند با ارزهای دیجیتالی مبادلات خود را انجام دهد.

کلید عمومی و کلید خصوصی

کلید عمومی ارز دیجیتال، برای رمزنگاری اطلاعات استفاده می‌شود و این نوع رمزنگاری به عامل مهمی در امنیت رایانه‌ای و همچنین مبحث مهمی در رشد اکوسیستم ارز دیجیتال تبدیل شده است. کاربران برای ارسال و دریافت وجه به کلید عمومی اعتماد می‌کنند. در یک طرح رمزنگاری کاربر یک جفت کلید در اختیار دارد، یک کلید عمومی و یک کلید خصوصی.  کلید خصوصی کاملا محرمانه است که حدس زدن آن غیرممکن است و به منظور افزایش اطلاعات و امنیت شبکه است و همین طور که از نام آن پیداست، باید کلید خصوصی خود را مخفی نگه دارید اما کلید عمومی را بدون به خطر افتادن امنیت کلید خصوصی می‌توانید به اشتراک بگذارید.

همچنین یکی دیگر از کاربردهای رمزنگاری این است که می‌توانید امضاهای دیجیتالی ایجاد کنید که مانند امضا در دنیای واقعی است. تفاوت اصلی در این است که هرکسی می تواند با مقایسه آن با کلید عمومی با قاطعیت بگوید که آیا امضا معتبر است یا خیر. به این ترتیب، کاربر نیازی به فاش کردن کلید خصوصی خود ندارد اما هنوز می‌تواند مالکیت آن‌ را ثابت کند. در ارزهای دیجیتالی شما تنها در صورتی می‌توانید پول خود را خرج کنید که کلید خصوصی مربوطه را داشته باشید. زمانی که یک تراکنش ایجاد می‌کنید، باید به شبکه اعلام کنید که می‌خواهید ارز خود را جابه‌جا کنید. این امر در یک پیغام که به پایگاه‌ داده بانک اطلاعات (بلاک‌چین) اضافه می‌شود، اعلام می‌شود. همانطور که ذکر شد، شما به کلید خصوصی خود برای ایجاد امضای دیجیتالی نیاز دارید و از آنجا که هر کسی می‌تواند بانک اطلاعاتی را ببیند، آن‌ها می‌توانند معتبر بودن تراکنش شما با چک کردن امضای دیجیتالی را بررسی کنند.

چه کسی ارزهای رمزنگاری را اختراع کرده است؟

اولین ارز دیجیتال، بیت‌کوین بود که در سال 2009 توسط شخص (یا گروهی) با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو (Satoshi Nakamoto) منتشر شد. علاوه بر بیت‌کوین تعداد زیادی ارز دیجیتال وجود دارد که برخی با هدف رقابت و برخی دیگر به دنبال ایجاد ویژگی‌هایی هستند که با بیت‌کوین در دسترس نیست. امروزه بسیاری از بلاک‌چین‌ها در کنار امکان ارسال و دریافت وجه به کاربران خدمات دیگری را نیز ارائه می‌دهند. برای مثال برنامه‌های غیرمتمرکز را با استفاده از قراردادهای هوشمند اجرا می‌کنند. اتریوم شاید محبوب‌ ترین نمونه این نوع بلاک‌چین باشد.

تفاوت بین ارزهای دیجیتال و توکن‌ها چیست؟

در نگاه اول، ارزهای رمزنگاری و توکن‌ها یکسان به نظر می‌رسند. هر دو در صرافی‌ها معامله می‌شوند و می‌توانند در بستر بلاک‌چین مبادلات خود را انجام دهند. ارزهای دیجیتال نوعی پول دیجیتالی هستند که می‌توان از آن‌ها برای انتقال پول یا سرمایه‌گذاری و یا هر دو استفاده کرد و یک نوع واحد محسوب می‌شوند که می‌توانید کالاها یا خدمات را بر اساس آن‌ها قیمت‌گذاری کنید. بیت‌کوین و سایر ارزهای دیجیتال اولیه به عنوان واحد پول طراحی شدند اما بعداً بلاک‌چین‌ها به دنبال اهداف گسترده‌تری بودند. به عنوان مثال اتریوم علاوه بر عملکرد ارزی که ارائه می‌دهد، به برنامه‌نویسان اجازه می‌دهد تا کد (قراردادهای هوشمند) را در یک شبکه توزیع شده اجرا کنند و توکن‌هایی را برای انواع برنامه‌های غیرمتمرکز ایجاد کنند. توکن‌ها می‌توانند مانند ارزهای دیجیتالی به عنوان روش پرداخت عملکردی مشابه با کوین‌ها داشته باشند، اما انعطاف پذیرتر هستند و منحصر به یک پلتفرم خاص نمی‌باشند. آن‌ها نشان‌دهنده‌ یک دارایی قابل تجارت هستند. درواقع کوین‌ها، ارزهایی هستند که می‌توانند برای خرید و فروش مورد استفاده قرار گیرند و فقط شیوه‌ای از پرداخت هستند. درحالی که، توکن‌ها می‌توانند بیانگر سهم یک شرکت باشند، دسترسی به محصول، خدمتی خاص و بسیاری از کارکردهای دیگر را فراهم کنند.

برای ورود به دنیای ارزهای دیجیتال و آغاز خرید و فروش به صرافی Bitex24 مراجعه کنید.

منبع : binance.com