گری اسکیل به دنبال سرمایه گذاری در آلت کوین ها
18:20 1404/3/29
اوراکل ها سرویس های شخص ثالثی هستند که به اکوسیستم دیفای اعتماد می بخشند و به قراردادهای هوشمند درون بلاک چین اجازه می دهند داده های از خارج اکوسیستم خود دریافت کنند.
اوراکل ها به عنوان یک منبع داده عمل می کند که به قراردادهای هوشمند امکان دسترسی به داده های خارجی که در بلاک چین نیست را می دهد. هرچند خود اوراکل ها منبع داده نیستند اما لایه هایی هستند که داده های درون زنجیره ای مرتبط به رویدادهای دنیای واقعی را تأیید می کنند و سپس داده های انباشته شده را به قراردادهای هوشمند ارائه می دهند.
در حال حاضر، شرکت هایی که در فضای مالی غیرمتمرکز فعالیت می کنند، برای دریافت داده های درون زنجیره ای به اوراکل ها متکی هستند.
در حقیقت، هفت مورد از 10 برنامه برتر دیفای به دلیل کمبود سرعت و امنیت اوراکل های غیرمتمرکز، توسط اوراکل های متمرکز یا نیمه متمرکز پشتیبانی می شوند.
نیاز به اوراکل ها به این دلیل بوجود می آید که بلاک چین ها داده های زنجیره ای ذخیره شده در اکوسیستم های خود ندارند. برای ارجاع به این داده ها، این اطلاعات معمولاً از صرافی های بزرگ رمزنگاری اصلی مانند بایننس(Binance) و کوین بیس (Coinbase) تهیه می شوند که دارای رابط های برنامه نویسی کاربردی هستند که به اوراکل ها امکان انجام پرس و جو (Query) داده می شود.
اوراکل ها براساس منبع اطلاعات، سمت و سوی اطلاعات و میزان اعتماد طبقه بندی می شوند.
منبع اطلاعات می تواند سخت افزاری یا نرم افزاری باشد. منبع اطلاعات سخت افزاری، داده ها را مستقیماً از دنیای فیزیکی جمع آوری می کنند و آنها را به مقادیر دیجیتالی تبدیل می کنند که قابل ورود به قراردادهای هوشمند هستند. این موارد شامل اسکنرهای بارکد و سنسورهایی است که داده ها را به طور فعال یا منفعل جمع آوری می کند و آنها را به قرارداد هوشمند منتقل می کند.
اوراکل های نرم افزاری اطلاعات را از منابع آنلاین دریافت می کنند، وب سایت های خود را مرور می کنند و از این طریق به روزترین اطلاعات قرارداد هوشمند را ارائه می دهند. برای بلاکچین ها ، این اطلاعات معمولاً از صرافی های ارز رمزنگاری شده بدست می آید.
سمت و سوی اطلاعات می تواند به صورت ورودی یا خروجی باشد. در حالی که اوراکل ورودی به شبکه اجازه می دهد تا اطلاعات را از منابع داده خارجی به قراردادهای هوشمند ارسال کند، اوراکل های خروجی به قراردادهای هوشمند اجازه ارسال اطلاعات به منابع خارجی را می دهند.
اوراکل های متمرکز به عنوان یک واحد مجزا عمل می کنند که اطلاعات را از یک منبع خارجی به یک قرارداد هوشمند با مجموعه ای از ویژگی های امنیتی ارسال می کنند.
با این حال، از آنجا که تنها یک نود مسئول وجود دارد مشابه سیستم مالی سنتی که در آن یک نقطه شکست وجود دارد، ورود اطلاعات به قراردادهای هوشمند در مقابل حملات و دستکاری، آسیبپذیرتر میشود.
از طرف دیگر، اوراکل های غیرمتمرکز برای افزایش اعتبار داده های ارائه شده به قراردادهای هوشمند، به چندین منبع خارجی متکی هستند. اوراکل های غیرمتمرکز بر اساس تئوری بازی (Schelling points) کار می کنند که در آن همه شرکت کنندگان داده ها را بدون تبانی با یکدیگر به ارائه اطلاعات می پردازند، نظریه بازی شلینگ تعیین میکند که آیا اطلاعات اجماع یا الحاقیههای پیشنهاد شده، معتبر و قابل قبول هستند یا خیر.
اوراکل ها واسطه هایی هستند که اعتماد به اکوسیستم دیفای را تضمین می کنند. اول از همه، در اکوسیستم دیفای، از اوراکل غیرمتمرکز در درجه اول استفاده می شود، زیرا استفاده از اورکل های متمرکز بر خلاف ویژگی های محصولات یا برنامه های دیفای است.
برنامه های دیفای ابزارهای مالی هستند که بر روی یک بلاک چین ساخته شده اند که در بیشتر موارد ، شبکه اتریوم است. ارزش کل قفل شده یا TVL در دیفای مجموع موجودی توکن های Ether (ETH) ، بیت کوین (BTC) و ERC-20 است که در قراردادهای هوشمند برنامه های دیفای نگهداری می شود. افزایش سریع TVL از 675 میلیون دلار در آغاز سال 2020 تا عبور از 7 میلیارد دلار در سه ماهه سوم سال گذشته، نشانگر تاثیری است که اوراکل های بلاک چین در دیفای دارند. این تأثیر همچنین در بازدهی چشمگیر از شروع سال تا به امروز در توکن های مهم ارائه دهنده اوراکل غیرمتمرکز یعنی چین لینک (با توکن LINK) و پروتکل باند( با توکن BAND) در مقایسه با بیت کوین مشاهده می شود.
پروتکل های دوگانه دیفای که به طور فزاینده ای محبوب هستند، شبکه های غیرمتمرکزی را ارائه می دهند که نوسانات را از بین می برند، با اتصال دارایی های رمزنگاری به ابزارهای مالی معمول ، به ویژه آنهایی که به دلار آمریکا متصل هستند، کار می کنند.
یکی از مشکلات استفاده از اوراکل ها در بلاک چین، عدم اعتمادی است که سیستم های شخص ثالث متمرکز در قراردادهای هوشمند و سیستم های بلاک چین که غیرمتمرکز هستند، ایجاد می کنند.
از آنجا که داده های ارائه شده توسط اوراکل ها مستقیماً وارد قراردادهای هوشمند می شود که براساس این داده ها کار می کنند، بدیهی است که اوراکل ها در اجرای قراردادهای هوشمند قالب سلسله مراتبی را حفظ می کنند. با توجه به حجم زیاد داده ها، داشتن برنامه های اوراکلی با داده های قابل اعتماد با تأخیر کم یا بدون تأخیر، برای برنامه ها و پروتکل های دیفای بسیار مهم است.
به طور کلی، راه حل های اوراکل را می توان به دو دسته تقسیم کرد: سریع اما ناامن و امن اما کند.
دسته اول عمدتاً مربوط به اوراکل های غیرمتمرکز است، زیرا نرخ تأخیر کمی دارند. به دلیل آسیب پذیری در برابر حملات مختلف به تئوری بازی ها، اکثر برنامه های دیفای بر روی اوراکل های متمرکز یا نیمه متمرکز اجرا می شوند.
اکثر اوراکل های غیرمتمرکز از مکانیزم ShellingCoin استفاده می کنند، در این روش منابع مستقل بدون هماهنگی با منابع دیگر، داده ها را گزارش می کنند. به همین دلیل داده های واقعی را با بهترین توانایی گزارش می دهند در حالی که انتظار دارند منابع دیگر نیز چنین کاری انجام دهند.
این سازوکار در برابر مشکلات مختلف از جمله تبانی بین اشخاص، سیگنال دهی و حتی رشوه آسیب پذیر است. و در صورت حمله یک هکر هیچ مکانیزم تلافی جویی وجود ندارد.
حتی یک مقدار نادرست منفرد نیز می تواند عواقب قابل توجهی برای برنامه های وابسته به اوراکل ایجاد کند.
اوراکل متمرکز در گروه "امن اما کند" قرار می گیرند. این اوراکل ها وقتی در برابر اوراکل های غیرمتمرکز قرار می گیرند، از عوامل نظریه بازی ها پیروی می کنند. آنها از رای گیری و دور زدن اختلافات برای غلبه بر حملاتی که سعی در دستکاری داده های آنها را دارند، استفاده می کنند.
اما از آنجا که این روش ها به مدت زمان طولانی تری احتیاج دارد که گاهی هفته ها به طول می انجامد، برنامه های دیفای اغلب از استفاده از آنها به عنوان اوراکل انتخابی خود منصرف می شوند.
با این حال، علیرغم محافظت در برابر حملات تئوری بازی، آنها دارای خطر طرف قرارداد نیز هستند و به دلیل این نقطه ضعف، احتمال هک های موثر بیشتری را از خود برجای می گذارند و باعث کاهش امنیت برنامه های دیفای در این زمینه می شوند.
امنیت قوی مبتنی بر تئوری بازی ها در هنگام بروز اختلافات می تواند راه حل هایی را برای مسئله اوراکل ارائه دهد. همانطور که در اختلالات امنیتی پروتکل های Synthetix و bZx مشاهده شد، اوراکل های بلاک چین در برابر حملات هکرهای سرکش که می خواهند با هدف قرار دادن اوراکل ها از ناهنجاری های قیمت گذاری سو استفاده کنند، آسیب پذیر هستند، زیرا از لحاظ تئوری خارج از سازوکار اجماع بلاک چین هستند و بنابراین مکانیسم های امنیتی بلاک چین در مورد آنها اعمال نمی شود.
سیستم عامل هایی مانندChainlink ، Band Protocol و Compound Chainlink از پیشگامان حوزه توسعه اوراکل هستند. چین لینک با غول هایی مانند Google ، Oracle Corporation ، Gartner ، Binance و حتی شبکه خدمات Blockchain China همکاری کرده است و همچنین در حال مذاکره با SWIFT است که استاندارد جهانی ارتباطات میان نهادهای مالی است.
پروتکلهای وامگیری و وامدهی مانند MakerDAO ، Compound و Aave در هنگام کار با بلاک چین اتریوم از اوراکل برای گرفتن داده های خارجی استفاده می کنند.
MakerDAO یکی از محبوب ترین پروتکل های وام دهی دیفایاست. MakerDAO با استفاده از ماژول های اوراکل قیمت واقعی دارایی ها را تعیین می کند.
منبع: Cointelegraph
بیتکس 24 پلتفرم حرفه ای معاملات ارزهای دیجیتال